ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ-ΘΕΜΙΣΤΟΠΟΛΟΣ

Ενίσταμαι, λόγια ελπίδας για μια νέα μεταπολίτευση. Το  μεγάλο ελληνικό παραμύθι συνεχίζεται 20.7.1974: Ξυπνήσαμε με τις σειρήνες και την επιστράτευση… Την πίκρα της συμφοράς, διαδέχθηκε η ανάταση, η Ανάσταση της Μεταπολίτευσης. Μια καινούργια ελπίδα, μια σπίθα γεννήθηκε, ένα καινούργιο Σύνταγμα και η προσμονή για κάτι το καλύτερο, για μια Ευρωπαϊκή πορεία κι ολοκλήρωση των πόθων μας μέσα σε δημοκρατική ομαλότητα. Δεν υπάρχει ψυχή Ελληνική, δεν υπάρχει σκέψη Ελληνική που να μην βλέπει αυτό το σταθμό του Έθνους σαν κάτι το πολύ σημαντικό και απίστευτο. Στην διαδρομή λοξοδρομήσαμε χάσαμε  μερικά τον στόχο και νέα δεινά συσσωρεύτηκαν και τελικά: « δυστυχώς επτωχεύσαμε». Νέα αιματηρή προσπάθεια άρχισε για την επιβίωση ,χάθηκαν πολλά και οι κοινωνικές κατακτήσεις, «το χρέος θηλιά στο λαιμό μας». Και τώρα τί προσδοκούμε; Θέλουμε μια νέα Μεταπολίτευση, μια νέα ελεύθερη προκομμένη δημοκρατική Πατρίδα, θέλουμε μια Ελλάδα που δεν θα περιφρονεί και δεν θα αγνοεί τ...

«Το περίσσιο φως δεν βλάπτει!..»

«ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ» ΛΟΓΙΑ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ  ΟΡΓΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ Γιατί  γράφτηκε το βιβλίο αυτό. «Λέξω δε μετά παρρησίας· και γαρ  ουδ’ αν άλλως δυναίμην [1] » Όταν τα Περσικά στρατεύματα κατάπνιξαν την επανάσταση των Ιώνων το 494 π.Χ. και κατάστρεψαν τη Μίλητο, η θλίψη των Αθηναίων ήταν τέτοια, που όταν παίχτηκε η τραγωδία του Φρύνιχου "Μιλήτου άλωσις", η οποία ήταν σχετική με τη συμφορά, το θεατρόφιλο κοινό ξέσπασε σε δάκρυα και τόσο συγκινήθηκε, ώστε επέβαλε πρόστιμο στον ποιητή και απαγορεύτηκε η διδασκαλία του έργου του, "διότι υπενθύμιζεν οικεία κακά" [2] . Τη φράση αυτήν τη λέμε σε κάποιον, που ξαναφέρνει στη μνήμη μας κάποια παλιά δυσάρεστη υπόθεση, έτσι θα συμβεί σύντομα  ελπίζω και με την παρούσα δυσάρεστη περίοδο. Σήμερα στην Ελλάδα μας ισχύει εξαιτίας της δημοσιονομικής κρίσης ο τρομερός κανόνας « άλλο Κράτος κι’ άλλο καρδιά » [3] ! Σε κατάσταση φτώχειας έχουν εξωθήσει το ένα τέταρτο των Ελλήνων πολιτών οι αλλεπάλληλες περικοπές μισθών, συντάξεων...