ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΑΡΓΥΡΟΥ

«ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ»

ΛΟΓΙΑ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ  ΟΡΓΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ

Γιατί  γράφτηκε το βιβλίο αυτό.

«Λέξω δε μετά παρρησίας· και γαρ  ουδ’ αν άλλως δυναίμην [1]»

Όταν τα Περσικά στρατεύματα κατάπνιξαν την επανάσταση των Ιώνων το 494 π.Χ. και κατάστρεψαν τη Μίλητο, η θλίψη των Αθηναίων ήταν τέτοια, που όταν παίχτηκε η τραγωδία του Φρύνιχου "Μιλήτου άλωσις", η οποία ήταν σχετική με τη συμφορά, το θεατρόφιλο κοινό ξέσπασε σε δάκρυα και τόσο συγκινήθηκε, ώστε επέβαλε πρόστιμο στον ποιητή και απαγορεύτηκε η διδασκαλία του έργου του, "διότι υπενθύμιζεν οικεία κακά"[2]. Τη φράση αυτήν τη λέμε σε κάποιον, που ξαναφέρνει στη μνήμη μας κάποια παλιά δυσάρεστη υπόθεση, έτσι θα συμβεί σύντομα  ελπίζω και με την παρούσα δυσάρεστη περίοδο.

Σήμερα στην Ελλάδα μας ισχύει εξαιτίας της δημοσιονομικής κρίσης ο τρομερός κανόνας «άλλο Κράτος κι’ άλλο καρδιά»[3] ! Σε κατάσταση φτώχειας έχουν εξωθήσει το ένα τέταρτο των Ελλήνων πολιτών οι αλλεπάλληλες περικοπές μισθών, συντάξεων και προνοιακών επιδομάτων, οι απανωτή επιβολή φόρων και η καλπάζουσα ανεργία που προκάλεσε η ύφεση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2013 το 20,3% του πληθυσμού ζούσε σε συνθήκες «υλικής στέρησης», δηλαδή στερούνταν ακόμα και είδη διατροφής ή δεν διέθετε επαρκή θέρμανση[4]!Έτσι το Κράτος μας έπαψε νάχει καρδιά!

Κάθε πολίτης αυτής της Χώρας (και ο συγγραφέας) βιώνει την πολυποίκιλη κρίση και δικαιολογημένα «ενίσταται» και ζητά προβάλλοντας τις  δίκαιες αντιρρήσεις του και την αντίθεση του σ αυτή και ζητά μέσα στα πλαίσια της δημοκρατικής τάξης αλλαγή αυτής της νοσηρής κατάστασης. Η Δημοκρατία είναι πραγματικά το Πολίτευμα της ελεύθερης βούλησης όπου ο πολίτης αποφασίζει για το μέλλον του.

« Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά» είναι η θαυμάσια ρήση που ο Ρήγας έχει γράψει στο βιβλίο του «Φυσικής απάνθισμα», που το τύπωσε στη Βιέννη το 1790 και είναι απολύτως επίκαιρη σήμερα, αφού η ενημέρωση σε πολλά κρίσιμα ζητήματα είναι πραγματικά ελλειπτική.

Ομολογώ ότι δεν είμαι ο πιο κατάλληλος, αφού δεν είμαι πολιτικός ούτε προτίθεμαι να γίνω, για να μπορέσω ν' αναδείξω τα ζητήματα, ελπίζω, όμως, ότι με την προβληματική που καταθέτω προσπάθησα να υποβάλλω την «ένσταση μου» και να συνεισφέρω, σε ζητήματα που βιώνω και απασχολούν όλους μας, καθώς και να θέσω στη κρίση του αναγνώστη μερικές σκέψεις για την υπέρβαση της πολύπλευρης κρίσης που μαστίζει τον τόπο μας.

Αληθινά σήμερα στον τόπο μας διεκδικούμε, τα αυτονόητα, τα δεδομένα, τα προφανή, διεκδικούμε τα κεκτημένα!

Κάθε προσέγγιση μου στα θέματα που αναφέρομαι γίνεται μέσα στην εδραία πεποίθηση ότι στο Δημοκρατικό μας Πολίτευμα, που παρ’ όλες τις τεράστιες αντιξοότητες και δοκιμασίες που πέρασε και περνά στον τόπο μας, από το 1974 μέχρι σήμερα πέτυχε, στα πλαίσια του εφικτού, να συμφιλιώσει την αποτελεσματικότητα του κράτους με την νομιμότητα και τη κρατική εξουσία με την ατομική ελευθερία  και έτσι πέτυχε μέσα στα πλαίσια των Ευρωπαϊκών θεσμών και την οικονομική ευημερία και ασφάλεια. Όμως δεν άργησαν να αναφανούν και τα βασικά ελαττώματα της πολιτικής μας οργάνωσης, μπήκαμε σε μια μακρά περίοδο πνευματικών, οικονομικών και κοινωνικών ζυμώσεων, που τελικά μας οδήγησαν ατυχώς στην εθνική ταπείνωση της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης που έγινε στις 23 Απριλίου 2010[5].Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007 σε σχέση με την Ελλάδα κατέδειξε από τη μια μεριά την εξόφθαλμη αδυναμία  της Χώρας  να ανταποκριθεί και από την άλλη την ανικανότητα της Ε.Ε να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος των λαών της Ευρώπης. Η «Νέα Μεταπολίτευση» που έρχεται ,όπως προσπαθώ να αναδείξω με τις σκέψεις στην έκδοση αυτή, δεν ξεκινά από μια κρίση στο Πολίτευμα αλλά από τη τεράστια κρίση στο πολιτικό σύστημα, το οποίο απέτυχε να αντιμετωπίσει με δημοκρατικούς όρους την οικονομική κρίση που το ίδιο με τις αστοχίες του συνέβαλε[6].

Αν η Αθήνα κατάφερε να φτάσει σε τέτοιο σημείο ακμής την εποχή του Περικλή ήταν γιατί η σχέση πόλης-πολίτη ήταν αλληλένδετες. Η κρίση που διέρχεται ο Τόπος διατάραξαν έντονα την σχέση αυτή που πρέπει επειγόντως ν’ αποκατασταθεί. Τότε η Δικαιοσύνη θα ξαναβρεί τα ανθρώπινα μέτρα δίχως φόβο και θα αποκαταστήσει όπως επιβάλλεται και τα σωστά όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που η κρίση έχει καταρρακώσει. Είμαι πεπεισμένος ότι η κρίση στην οποία όλοι αναφερόμαστε είναι κυρίως κρίση πνευματική[7], κρίση θεσμών και αποτελεί το κυρίως εθνικό μας πρόβλημα. Η δημοσιονομική κρίση που διερχόμεθα, υπήρξε επώδυνη συνέπεια αυτής της εθνικής μας κρίσης .

Δυστυχώς όμως επαναλαμβάνουμε το διαχρονικό σφάλμα μας ν' αναζητούμε άλλοθι σε πρακτικές που υποτίθεται ότι έχουμε καταδικάσει ως αναποτελεσματικές και αναξιόπιστες, ενώ στην πραγματικότητα τις αναπαράγουμε και τις δικαιώνουμε.

Στην 69η θέση του «Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς 2014» βρίσκεται η Ελλάδα, σε σύνολο 175 χωρών, σύμφωνα με τον κατάλογο που δημοσιεύει[8] παγκοσμίως Τετάρτη η Διεθνής Διαφάνεια.Αυτό και μόνο αποτελεί εθνική ντροπή.

Νομίζω τελικά πώς κανένας Λαός κανένα Έθνος δεν έχει καταβαραθρωθεί τελικά από τις δυσκολίες μιας οικονομικής κρίσης. Φαίνεται ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται, με νέα δεδομένα και νέα μεγέθη.

Το βασικό προνόμιο του Ελληνισμού ήταν πάντοτε το πνεύμα. Η Ελλάδα είτε το θέλουν οι ισχυροί του Κόσμου, είτε όχι βρίσκεται πάντοτε στο προσκήνιο  της Ιστορίας[9] και ιδίως της Ευρωπαϊκής.

Η ιστορική αποκάλυψη της Αμφίπολης το επιβεβαιώνει.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση  και κινδυνεύει πραγματικά εξαιτίας της δυσπραγίας της, αν τελικά εγκαταλείψει την αμετακίνητη και πεισματική πίστη στις ιδέες και έτσι κινδυνέψει να χάσει την πνευματική φωτιά που την θερμαίνει και την φωτίζει στον Κόσμο.

Η Ελλάδα είτε το ήθελαν οι ισχυροί του κόσμου είτε όχι, βρίσκεται πάντοτε στο προσκήνιο  της Ιστορίας και οπωσδήποτε στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Δεν γεννάται καμιά απολύτως αμφιβολία. ότι υπάρχουν τεράστιοι κίνδυνοι για την Ελλάδα και την επιβίωση της[10], όμως «υπάρχει ελπίς[11].»

Αυτές οι σκέψεις οδήγησαν στην συγγραφή του συνόλου των κειμένων που ακολουθούν.

Ενίσταμαι λοιπόν

---

[1] Δημοσθένης (περί Χερρονήσου).

[2] "(Ηρόδοτος 6.21.2).

[3] Έγραψε ο Ν. Γ. Πεντζίκης «Απάντηση στο ερώτημα» περιοδικό ΕΥΘΥΝΗ τεύχος 84/1978 σελ 659.

[4] Οι εκρηκτικές διαστάσεις της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της κοινωνικής ανισότητας στη χώρα μας αποτυπώνονται σε μια σειρά σοκαριστικών στοιχείων που δημοσιοποίησε τον Οκτώβρη 2013 η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) (βλ εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 02.11.2014 «Συνεχίζεται αμείωτη η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού»

[5] Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών κυκλοφόρησε, με επιμέλεια μου, επιστημονική  έκδοση 461 σελίδων "ΜΕΛΕΤΕΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ", στο οποίο περιλαμβάνονται μελέτες ειδικών επιστημόνων για τα ζητήματα που έχουν ανακύψει από την εφαρμογή του ΜΝΗΜΟΝΊΟΥ, βλ. 60ο τόμο του «ΝΟΜΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ» ΤΕΎΧΟΣ 10 σελίδες 2641-2872.

[6] Βλ. Νίκος Κ. Αλιβιζάτος: «Ποια δημοκρατία για την Ελλάδα μετά την κρίση; –Για την αποκατάσταση των λέξεων και του νοήματός τους,» Εκδόσεις, Πόλις, 2013,σελ 163

[7] Βλ Στέλιου Ράμφου: « “ΤΙΜΕ OUT” Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, εκδ ΑΡΜΟΣ 2012.

[8] Πηγή :Το Βήμα 3/12/14

[9] Φρειδερίκος Νίτσε“Η Γέννηση της Τραγωδίας” (1872) στο κεφάλαιο 15 - «..οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

[10] Βλ. Finis Graeciae του Χρήστου Γιανναρᾶ στο Το Βήμα, 06/07/1986 και στο βιβλίο τοῦ ιδίου: «Finis Graeciae - θρηνητική εικασία», εκδόσεις Δόμος, Αθήνα 1987. Μια προσπάθεια να λειτουργήσει το άρθρο αφυπνιστικά.

[11] "Υπάρχει Ελπίς". "Στην έκκληση του εκλεκτού συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη "Ζητείται Ελπίς", εμείς απαντάμε "Υπάρχει Ελπίς"".