ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΟΥ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΟΥ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΟΥ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ ΓΕΩΡΓΑΤΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ

«Ω,ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΕΦΕΡΕΣ ΝΑ ΖΗΣΩ ,ΜΠΑΜΠΑ»

Αγαπητέ μου δάσκαλε,

«ΕΝ ΒΥΘΩ ,Η ΑΛΗΘΕΙΑ»

Δημόκριτος ,αποσπ 117

«Ετεή ουδέν ‘ιδμεν  εν βυθώ γαρ η αλήθεια»

(στην πραγματικότητα ,δεν γνωρίζουμε τίποτε ,γιατί η αλήθεια είναι κρυμμένη στο βάθος).

Eίναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι το αιώνιο ερώτημα βρίσκει απάντηση με την διαπίστωση του Δημόκριτου ότι υπάρχει αλήθεια αλλά αυτή βρίσκεται κρυμμένη βαθειά. Έτσι οι αιτίες και    τα γεγονότα και  οι συμπεριφορές που οδήγησαν τον Τόπο μας στα τραγικά αδιέξοδα που εντοπίζεις στο εκπληκτικό άρθρο  σου, που δημοσιεύτηκε σε προγενέστερο τεύχος της έγκριτης εφημερίδας σκέψης και προβληματισμού « Η ΘΑΛΑΣΣΑ»( τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2009 ),ίσως  Σεβαστέ μου δάσκαλε να μου επιτρέψεις  μια μικρή εμπειρική  απόπειρα.

Δεν είμαι ίσως, ο πιο κατάλληλος για να μπορέσω ν’ αναδείξω τα ζητήματα και μάλιστα απ’ αυτό το φιλόξενο βήμα,  έτσι  ώστε ν’ αναζητηθούν τα αίτια στο βάθος  και να έχουμε την ελπίδα ότι τελικά θα οδηγηθούμε  σε πιο ασφαλή συμπεράσματα. 

Κάθε όμως προσέγγιση μας στα προβλήματα γίνεται μέσα στην πεποίθηση  ότι, στο Δημοκρατικό μας πολίτευμα, που παρ’ όλες τις  τεράστιες αντιξοότητες και δοκιμασίες  που πέρασε και περνά στον τόπο μας, πέτυχε, στα πλαίσια  του εφικτού,  να συμφιλιώσει την αποτελεσματικότητα του κράτους με την νομιμότητα και τη κρατική εξουσία  με την ατομική ελευθερία .

Αν η Αθήνα κατάφερε να φτάσει σε τέτοιο σημείο ακμής την εποχή του Περικλή ήταν γιατί η σχέση πόλης-πολίτη ήταν αλληλένδετες.

Ένας υπεύθυνος και σωστά διαμορφωμένος και κυρίως  σωστά πεπαιδευμένος  πολίτης τοποθετεί το καλό του συνόλου πάνω από το δικό του συμφέρον, επειδή καταλαβαίνει ότι αν το σύνολο δεν ευημερεί, μακροπρόθεσμα ούτε ο ίδιος θα ευημερεί. Και πάνω από όλα καταλαβαίνει ότι η δική του συμβολή είναι σημαντικότατη.

 

Η δημοκρατία χρειάζεται υπεύθυνους πολίτες.

Πολίτες που να αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης τους για όσα γίνονται, πολίτες που καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις και που κατανοούν σωστά το πνεύμα του εθελοντισμού σαν μια ανιδιοτελή προσφορά προς την κοινωνία. Πολίτες με ευρύτητα πνεύματος, απαλλαγμένους από φανατισμό, που ξέρουν να σέβονται την προσωπικότητα του διπλανού τους και να του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να είναι διαφορετικός από αυτούς. Και από την άλλη μεριά, η πολιτεία οφείλει να σέβεται τους πολίτες της και να φροντίζει για το καλό όλων. Να δίνει σε όλους χωρίς διάκριση το δικαίωμα να μορφωθούν και να αναπτυχθούν ως προσωπικότητες. Να παρέχει ευκαιρίες για όλους και να στηρίζεται στην αξιοκρατία. Καθένας έχει μια θέση, ανεξάρτητα από το ποια είναι αυτή, στην οποία μπορεί να αποδώσει καλύτερα και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.

1.

Για τον Αριστοτέλη  η αρχή που θεμελιώνει  τη δημοκρατία είναι η Ελευθερία(Πλάτων ,Δημοκρατία  VIII,Αριστοτέλους Πολιτικά Ζ,2). 

Έτσι ο αγώνας για την Εθνική αποκατάσταση και κατά συνέπεια για τη ελευθερία της Ελλάδας , υπήρξε και επίπονος και πολύχρονος και πολύ αιματηρός, αλλά και απολύτως αναγκαίος . Ο Τόπος μας ,αφού ταλαιπωρήθηκε να λευτερωθεί μετά τετρακόσια χρόνια ατιμωτικής δουλείας και εξευτελισμού και υποτέλειας, από την μέρα που λευτερώθηκε απ’ τους Οθωμανούς(1827) ,την ίδια μέρα αρχίσανε καινούργιες  και  ατέλειωτες συμφορές ,ανωμαλίες και έριδες που κρατάνε και μέχρι σήμερα και  που οδήγησαν σε διχόνοια ,μίσος, ανασφάλεια , πολέμους και εμφύλιους σπαραγμούς και  που τυραννάνε μαζί με τη ατελείωτη κακοδιοίκηση τον τόπο  αυτό .

Η Ελλάδα  από την Ανεξαρτησία και μέχρι σήμερα, λόγω της καίριας  γεωστρατηγικής της θέσης γίνεται το θέατρο των επιχειρήσεων για την παγκόσμια κυριαρχία  των εκάστοτε ισχυρών του κόσμου. Κι αυτή την σπάνια θέση της η Ελλάδα,  την πληρώνει πολύ ακριβά  και με αίμα των παιδιών της και με την εθνική της κυριαρχία και με την απώλεια των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, αλλά και την απώλεια τεράστιων εθνικών πόρων .

Μια ματιά σ’ αυτά που συμβαίνουν κάθε μέρα, στο λεγόμενο Σκοπιανό, στους ουρανούς και στη θάλασσα του Αιγαίου ,αλλά και στην αιματοβαμμένη από τον Αττίλα Κύπρο, δείχνουν την εφιαλτική  πραγματικότητα που ο Θουκυδίδης αδρά γίνεται περιέγραψε στο διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους (βλ 5^ο κεφ84-116) το 416π.Χ, που τόσο θαυμάσια μας δίδαξες στο τότε Λύκειο.

Ο διάλογος αυτός έχει μείνει στην ιστορία ως η αντιπαράθεση του δικαίου έναντι της ισχύος. Δεν νομίζω ότι στο σημερινό διεθνές περιβάλλον υπάρχει άλλη Χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης   η όποια να απειλείται ανοιχτά από άλλες Χώρες σε θέματα  της εθνικής της  κυριαρχίας.

Στις 8 Ιουνίου 1995 , η Τουρκική Εθνοσυνέλευση, έλαβε μια απόφαση, με την οποία εξουσιοδοτούσε την τότε τουρκική Κυβέρνησης, να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών «Casus Belli», για την περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 μίλια στα 12. Δεν  νομίζω ότι υπάρχει προηγούμενο, η Χώρας μας να λοιδορείται και να απειλείται από ισχυρούς του Κόσμου, γιατί αρνήθηκε να δεχθεί τον εξευτελισμό της νέας «Ανταλκίδειας ειρήνης» .

Αρκετά ακριβά πληρώσαμε και πληρώνουμε τις  εύλογες αρνήσεις μας  σε θέματα Εθνικής Ανεξαρτησίας και αξιοπρεπείας  με πολύ αίμα ,με εμφύλιους σπαραγμούς(1944-1950), με απειλές πολέμου(1974-2009) ,με εθνικές τραγωδίες(1897,1922,1974) και κυρίως με καθημερινή φθορά της εσωτερικής ενότητας του Έθνους .  Νομίζω ότι δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο, αλλά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο μ΄ οποιοδήποτε τίμημα. Είναι  λοιπόν  βέβαιο ότι  μια από τις αιτίες των πολλών δεινών μας, είναι η ανάγκη να επιβιώσουμε σ’ αυτό το εφιαλτικό διεθνές περιβάλλον  και να διατηρήσουμε την εθνική μας Ανεξαρτησία, κάνοντας  γι΄ αυτό τεράστιες θυσίες για την εθνική μας άμυνα σε βάρος της προκοπής του τόπου. Το τίμημα των  οικονομικών θυσιών  ίσως είναι  η πιο ανώδυνη πλευρά του εφιάλτη που ζούμε.

Στη μεταψυχροπολεμική εποχή δύο νέοι όροι κυριαρχούν στο λεξιλόγιο των κοινωνικών επιστημών, η παγκοσμιοποίηση και η λεγόμενη νέα τάξη πραγμάτων. Η δεύτερη βρίσκεται υπό διαμόρφωση, ενώ η πρώτη  λέγεται ότι αποτελεί(χωρίς να είναι) το μηχανισμό εξομάλυνσης των κοινωνικό-οικονομικών πολιτικών και πολιτισμικών δεδομένων, προκειμένου να δημιουργηθεί μία νέα παγκόσμια πολιτική και οικονομική τάξη, όμως  η εφαρμογή αυτών των  όρων έχει οδηγήσει τον κόσμο στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση μετά το 1929. Μέσα σ’ αυτήν την κρίση  που εύλογα δεν εξαιρείται κανείς από τις δραματικές συνέπειες της, γράφονται οι σκέψεις αυτές .Η κρίση όμως δεν είναι μονάχα οικονομική είναι καθολική κρίση ,με άγνωστη εξέλιξη και προοπτική.-

2.

Λένε όμως οι περισσότεροι, πως φταίνε οι Έλληνες, για την κακοδαιμονία του τόπου μας ανεξάρτητα από τα εθνικά μας προβλήματα .«Κάθε έθνος έχει την κυβέρνηση που του αξίζει», έγραψε ο Γάλλος φιλόσοφος Joseph de Maistre.

Όμως οι φτωχοί και εντελώς αγράμματοι αγωνιστές του 1821 εκτός από τον αγώνα για την εθνική απελευθέρωση ,έδωσαν με τα Επαναστατικά Συντάγματα (Επιδαύρου 1822,Αστρους 1823,Τροιζήνος 1826)δείγμα της προσήλωσης τους στην κοινωνική δικαιοσύνη και στις πολιτικές ελευθερίες ,εμπνευσμένοι από τα φιλελεύθερα κινήματα της εποχής  και ιδίως την Γαλλική Επανάσταση .Ας μην ξεχνάμε τον πρωτομάρτυρα του αγώνα Ρήγα και τα όσα εκείνος έγραψε στη Χάρτα του και την δράση και τον θάνατο του εθνομάρτυρα πρώτου Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια. Την ίδια  εποχή του Αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία ξεκίνησαν  και οι ξένες επεμβάσεις που κράτησαν ως τις μέρες μας. Η Ελλάδα σταμάτησε να πολεμά και να αλληλοσκοτώνεται το καλοκαίρι του 1974, δεν νομίζω να υπάρχει κάτι αντίστοιχο σε Ευρωπαϊκή χώρα .

 

 Όμως δεν φταίνε  μόνο οι ξένοι, που κάποιοι «Έλληνες» ήταν αυτοί που φρόντισαν να στείλουν στην φυλακή τον Κολοκοτρώνη καταδικαζοντας τον σε θάνατο  και έγιναν  η αιτία έκτοτε και μέχρι τις μέρες μας,  με την πιο απαίσια μορφή τους, την έκφραση   της πολιτικής διαφθοράς  να είναι εκείνοι που συνεχώς αμαυρώνουν τα όνειρα και τις ελπίδες μας. Έτσι που είναι πάντα επίκαιρα τα λόγια του Ισοκράτη(436 π.Χ-338 π.Χ.) «Οι χειρότεροι  εξουσιάζουν τους καλύτερους,  και οι πιο κουτοί τους μυαλωμένους»(τους χείρους των βελτιόνων άρχειν  και τους ανοητοτερους τοις φρονιμωτέρους προσταττειν(Προς Νικοκλέα, 14) .Το ερώτημα παραμένει ,άραγε γιατί άραγε  οι Έλληνες δεν μπορούν  να πετάξουν από πάνω τους, αυτή την φοβερή και μιαρή ομάδα που τους καταδυναστεύει, τους καταληστεύει  και  κάποτε τούς προδίδει στους ξένους;

Η μεγαλύτερη τραγωδία  είναι ότι  ο  Τόπος αυτός  ενώ κυβερνήθηκε από επιφανείς σοφούς και έντιμους ανθρώπους ,όπως Ι Καποδίστριας, ο Κ. Τρικούπης , ο Βενιζέλος, εν τούτοις   δεν κυβερνήθηκε  για μεγάλα χρονικά διαστήματα, από εκείνους που ο Πλάτων στην Πολιτεία του οραματίζονταν, αλλά πολλές φορές από αγράμματους ή ημιμαθείς ,διεφθαρμένους  και επηρμένους, από τον Κωλέτη και  τον Βούλγαρη και τον Δεληγιάννη  αλλά και από  πρόσωπα  που δεν  θα μπορούσαν ακόμα και  να διαβάσουν την γλώσσα των πατέρων τους και ενίοτε προσπαθούν να την «μεταφράζουν» δολοφονώντας την  ή  αδυνατούν να  κατανοήσουν την έννοια των  στίχων του «Ύμνου στην Ελευθερία» ή ακόμη  ανήκουν στη ευμεγέθη  ομάδα της «κλεπτοκρατίας».

Κλεπτοκρατία (εξουσία των κλεπτών) χαρακτηρίζεται η μορφή της κυβερνητικής διαφθοράς, όπου οι ασκούντες την εξουσία, βρίσκονται σε οικονομική συναλλαγή, με θεσμικούς ή εξωθεσμικούς παράγοντες, διανέμοντας παράνομα τον πλούτο μιας χώρας. Σκοπός αυτής της τακτικής της διαρκούς αρπαγής είναι ο παράνομος ατομικός πλουτισμός ή η εδραίωση συμμαχιών για την απόκτηση της πολιτικής εξουσίας.

 

3.

Δεν τολμώ δάσκαλε μου, να μιλήσω για το πώς κάποιοι  ελάχιστοι «ηγήτορες» αντιλαμβάνονται τους αρχαίους συγγραφείς ή την φιλοσοφική σκέψη τους ή ακόμα και τα συνταγματικά τους καθήκοντα, το μοναδικό που τους ενδιαφέρει  είναι η επιχείρηση αυτοπροβολής με ένα πρόσωπο που αρέσει στο κοινό  ,κάνοντας έτσι την υποκρισία  αρετή και ενίοτε το ψεύδος το μέσον για εξαπατήσουν  τους ανυποψίαστους πολίτες . 

Είναι όμως γεγονός αναμφισβήτητο ότι η Εξουσία  είναι η μυθική Κίρκη  που μεταμορφώνει με την μέθη της αρχομανίας, κάποιους από τους «άρχοντες» μας ,έτσι ώστε  γίνονται επιλήσμονες των υποχρεώσεων τους και ή σιωπούν για την κατάσταση ή να ψεύδονται συνειδητά για να μην γίνουν δυσάρεστοι και δεν επανεκλεγούν. Εκεί βρίσκεται η αίτια πολλών δεινών, εκείνοι που έπρεπε να ξεσκεπάζουν να αποκαλύπτουν  και να νομοθετούν για προστατεύσουν το «δημόσιο συμφέρον» σιωπούν, για να είναι «αρεστοί» και για να λάβουν τις ψήφους των πολιτών, με φόβο το «πολιτικό κόστος» και έτσι με τη σιωπή και την συνενοχή ή έστω την ανοχή  τους   διαπράττουν σε βάρος μας τα μεγαλύτερα ανοσιουργήματα.

 

Κάποιοι παράλληλα ομνύουν ότι δήθεν  είναι αντίθετοι στον «Κρατισμό» και την ιδία στιγμή  επιδιώκουν να διατηρούν με κάθε τρόπο Κρατικές επιχειρήσεις που  οι ίδιοι δεν θέλουν να παράγουν τίποτε  και έτσι τις κάνουν πιο ζημιογόνες και σπαταλούν εκατοντάδες εκατομμύρια από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, δηλαδή από την τσέπη των φορολογούμενων πολιτών, για να εξυπηρετήσουν όμως αλλά ιδιοτελή συμφέροντα και στόχους και οπωσδήποτε την επανεκλογή τους.

 

Κάποιοι θέλουν δήθεν «λιγότερο Κράτος» και ταυτόχρονα θέλουν το Κράτος σαν ιδιωτική επιχείρηση, για να διατηρήσουν την ευτελή πελατειακή  τους σχέση και έτσι στους προθαλάμους των να συνωστίζεται η Ελληνική νεολαία ,ο ανθός και η ελπίδα του Έθνους και να ζητιανεύει μια θεσούλα στο Δημόσιο και αυτοί την ψήφο τους!!!! Δημιουργούν λοιπόν για το σκοπό αυτό, καινούργιες άχρηστες κρατικοδίαιτες υπηρεσίες ή Οργανισμούς  και Εταιρίες και ζητούν αναιδώς να πληρώσει η Πολιτεία, δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες, τα βάρη και τις ζημίες τους. Δεν μας είπε όμως κανείς, πόσα νοσοκομεία ,σχολεία ή Πανεπιστήμια και ακόμη λεωφόροι ,λιμάνια και αλλά δημόσια έργα, θα μπορούσαν να γίνουν και όπου χρειάζεται να στελεχωθούν, με τα δισεκατομμύρια που χαρίζονται μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού ή του ΟΠΑΠ,  για ευτελείς ψηφοθηρικούς λόγους . Αξίζει να πούμε ότι ο ΟΠΑΠ έδωσε ποσό 75,2 εκ. ευρώ στο εννεάμηνο 2008  που αφορά σε χορηγίες, δωρεές και διαφήμιση, έναντι 119,5 εκ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2007!!!! Οι παροχές αυτές από το υστέρημα του φορολογούμενου πολίτη εξελίσσονται τελικά σε ατελείωτη ρεμούλα και κλεψιά, σε  επιδοτήσεις σε Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες πολλών δισεκατομμυρίων € , σε ανύπαρκτα σωματεία ή σε «μη Κυβερνητικές οργανώσεις» που ασχολούνται  δήθεν πχ με τους Ινδιάνους του Αμαζονίου ή στην απομάκρυνση ναρκών από τον Τρίτο Κόσμο ,ή στην την περίφημη μη Κυβερνητική Οργάνωση «Αλληλεγγύη» που μάζεψε τρόφιμα για τους λιμοκτονούντες Παλαιστινίους και τα κράτησε στις αποθήκες  της  για να σαπίζουν !!!!

 

Η χώρα μας διατηρεί το πιο μεγάλο και το πιο πολυάνθρωπο, διεφθαρμένο και αντιπαραγωγικό Δημόσιο Τομέα, στον οποίο κυριαρχεί, το «λάδωμα» και η διαφθορά ,όπως ο ίδιος ο κατεξοχήν αρμόδιος Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης στη ετήσια έκθεση του στη Βουλή αναφέρει. H μεγάλης έκτασης διαφθορά, αποτελεί μέγιστο θέμα ηθικής τάξης και ένα από τα σοβαρότερο άλυτα (και επιδεινούμενα) οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας μας. Είναι, κατά συνέπεια, επείγουσα ανάγκη να καταβληθεί σύντονη προσπάθεια, τόσο από την κυβέρνηση με την αυστηρή τήρηση των νόμων που υπάρχουν που βαναύσως καταπατούνται και δεν τηρούνται  (και την ψήφιση όσων νέων χρειάζονται) και τη χωρίς επιείκεια επιβολή των ποινών που προβλέπονται στους παρανομούντες όσο και από όλα τα κόμματα και όλους τους πολίτες, ώστε να παταχθεί το καρκίνωμα αυτό της κοινωνίας και της οικονομίας της χώρας μας. Όπως είχε πει ο Εμμ.Ροϊδης ένας νόμος μόνον είναι αρκετός, αυτός που θα επιβάλλει την εφαρμογή των υπολοίπων νόμων!  

 

Η μονίμως παρανομούσα σε βάρος των Πολιτών Δημόσια Διοίκηση που θεωρείται όπως προανέφερα εξαιρετικά διεφθαρμένη  ,αγνοεί περιφρονητικά τις δικαστικές αποφάσεις, με αποτέλεσμα σήμερα, μεγάλος αριθμός πολιτών να καταφεύγει για να βρει το δίκιο του ακόμη και στα Διεθνή Δικαστήρια ,όπως το Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ή το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς πολλοί λίγοι γνωρίζουν ότι τα δικαιώματα τους μπορούν να βρουν τελική δικαίωση στα διεθνή αυτά δικαστήρια, που είναι  ευτυχές προϊόν της συμμετοχής της Χώρας μας στη Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Σύμβαση για τα Ανθρωπινά Δικαιώματα. 

 

Η δυνατότητα αυτή του Έλληνα πολίτη αποτελεί αναμφισβήτητη πρόοδο και νότα αισιοδοξίας σε μια ζοφερή πραγματικότητα.

4.

 

Πώς εγώ δάσκαλε μου να μιλήσω για την Εκπαίδευση ,σε σένα τον Μύστη της ,στον οποίο οφείλουμε την μύηση μας, συγχώρησε μου την απρέπεια. 

    Ο Πλάτωνας στους Νόμους μιλάει για τον άνθρωπο και τον περιγράφει σαν ένα ήμερο ζώο που αν έχει την σωστή εκπαίδευση γίνεται "θεϊκότατο και ημερώτατο ον" ενώ σε διαφορετική περίπτωση μεταβάλλεται στο "αγριότερο απ' όλα τα ζώα που τρέφει η γη". Μας λέει επίσης ότι η πολιτεία με τους νόμους της πρέπει να ρυθμίζει την εκπαίδευση των παιδιών και των νέων από πολύ νωρίς με μοναδικό σκοπό, να κάνει από την παιδική ηλικία, ανθρώπους ενάρετους, προικισμένους με σοφία και δικαιοσύνη -"μετά νου και δίκης"-, ώστε να γίνουν τέλειοι πολίτες, οι οποίοι θα ξέρουν καλά και να άρχουν αλλά και να άρχονται δίκαια. Εκπαίδευση είναι η παρέμβαση της Πολιτείας μέσω του Σχολείου, που αποτελεί θεσμό της, στη σωματική και ψυχοπνευματική ανάπτυξη των νέων. Η παρέμβαση αυτή γίνεται με βάση ένα ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα και είναι οριοθετημένη χρονικά. Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα εκπαιδεύω που σημαίνει ανατρέφω από παιδική ηλικία, μορφώνω, διαπαιδαγωγώ.  Αξίζει να αναφέρουμε ότι Ο Χαρώνδας στην  Κατάνη  Ν. Ιταλίας  στα τέλη 7ου αιώνα  π.Χ. -  πρώτος  νομοθέτησε ότι   όλα τα παιδιά των πολιτών να μαθαίνουν γράμματα και η πόλη να πληρώνει τους μισθούς των δασκάλων : «Χαρώνδας ενομοθέτησεν πρώτος τους υιείς  άπαντας των πολιτών μανθάνειν γράμματα της πόλεως χορηγούσης τους μισθούς  τοις διδασκάλοις» (Διόδωρος o Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη,  Βιβλίο 12, κεφ.12.) 

Όμως τι γίνεται σήμερα στην εκπαίδευση των παιδιών  της Ελλάδας  Είναι γεγονός ότι η συσσωρευμένη γνώση δεν μπορεί να μεταφραστεί σε δεξιότητες. Και οι έλληνες μαθητές φορτώνονται με γνώσεις τις οποίες όμως δεν μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν στην καθημερινή τους ζωή . Στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης», των συνεχών τεχνολογικών εξελίξεων και των ταχύτατων αλλαγών, η εκπαίδευση ως θεσμός, στόχος και μεθοδολογία εξέλιξης παίζει καίριο ρόλο. Η εσωτερική σχέση που αναδεικνύεται από τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας είναι ένα βασικό στοιχείο. Ο ρόλος του Σχολείου δεν πρέπει να αναπαράγει αποκλειστικά τα στερεότυπα, αλλά να παρέχει βάσεις μέσω ενός σταθερού συστήματος γνώσεων, να αναπτύσσει την κριτική σκέψη των παιδιών και των εκπαιδευόμενων και να τους προσφέρει κίνητρα για αυτοανάπτυξη.

 

Η εκπαίδευση προσανατολίζει τους νέους στο τομέα της απασχόλησης. Άρα το επίπεδο εκπαίδευσης και η οικογένεια, είναι βασικοί παράγοντες ένταξης του ατόμου στην κοινωνία. Στην βάρβαρη εποχή της «παγκοσμιοποίησης», των συνεχών τεχνολογικών εξελίξεων και των ταχύτατων αλλαγών, η εκπαίδευση ως θεσμός, στόχος και μεθοδολογία εξέλιξης παίζει καίριο ρόλο . Η εσωτερική σχέση που αναδεικνύεται από τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας είναι ένα βασικό στοιχείο. Ο ρόλος του Σχολείου δεν πρέπει να αναπαράγει αποκλειστικά τα στερεότυπα, αλλά να παρέχει βάσεις μέσω ενός σταθερού συστήματος γνώσεων, να αναπτύσσει την κριτική σκέψη των παιδιών και να τους προσφέρει κίνητρα για αυτοανάπτυξη. Η εκπαίδευση προσανατολίζει τους εκπαιδευόμενους στο τομέα της απασχόλησης. Άρα το επίπεδο εκπαίδευσης και η κατανομή των ρόλων στην οικογένεια, στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας είναι βασικοί παράγοντες ένταξης του ατόμου στην κοινωνία. Αλλά τι συμβαίνει δάσκαλε μου στην πραγματικότητα. Χάσαμε τον στόχο την «παιδεία», όπως  για να κερδίσουμε χάσαμε «τον άνθρωπο» σαν στόχο της δημιουργίας.

 

Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο για γέμισμα, αλλά μια φωτιά για άναμμα, όπως είπε ο Πλούταρχος. Τρέχουμε να γεμίσουμε τα παιδικά μυαλά με χρήσιμες και άχρηστες πληροφορίες και ξεχάσαμε πως τα παιδιά μας δεν προλαβαίνουν να παίξουν πια ,να χαρούν την εφηβεία, να ερωτευθούν ,να ζήσουν σαν άνθρωποι γιατί πρέπει να προλάβουν τις εξετάσεις, το πτυχίο, το μεταπτυχιακό  κλπ. Που άραγε σπρώχνουμε τα νιάτα μας, την ελπίδα του έθνους κι αυτό είναι το τραγικότερο απ’ τα ερωτήματα  «Ω,ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΕΦΕΡΕΣ ΝΑ ΖΗΣΩ ,ΜΠΑΜΠΑ» Η Παιδεία είναι μεγάλο αγαθό, που όλοι οι νέοι άνθρωποι θα έπρεπε να απολαμβάνουν. Και όμως υπάρχει παιδεία ανισότητας και μιζέριας και αυτό είναι λυπηρό. Υπάρχει σε περιοχές όπου η ανεργία και η εγκληματικότητα είναι σε υψηλά ποσοστά ενώ το βιοτικό και πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων ιδιαίτερα χαμηλό. Υπάρχει παιδεία ανισότητας και στην πατρίδα μας απέναντι στους αλλοδαπούς μαθητές, ανισότητα που δυστυχώς στηρίζεται και από τους γονείς ή τους συμμαθητές, ακόμα δυστυχώς και τους  σιωπηλούς πνευματικούς ανθρώπους.

 

Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης βαρύνει και τους φορείς της εκπαίδευσης. Και όμως εκείνο που πρώτα από όλα πρέπει να διδάσκουν είναι ο σεβασμός στην ελευθερία, στην ισότητα, στην διαφορά. Ο σεβασμός στον άνθρωπο. Αναπόφευκτες συνέπειες αυτής της καταστάσεις είναι η αύξηση της ανεργίας καθώς και της εγκληματικότητας και γενικά της βίαιης συμπεριφοράς σε ένα ευρύτερο και κοινωνικό χώρο. Έτσι δεν κάνει εντύπωση η δημιουργία προκαταλήψεων. Και είναι ακόμα χειρότερο, όταν ο χώρος όπου καλλιεργούνται και βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι πάσης φύσεως προκαταλήψεις  είναι ο ίδιος ο χώρος όπου παρέχεται η παιδεία. Κατά την γνώμη μου εκείνο που πρωτεύει είναι η παροχή ανθρωπιστικής παιδείας, τόσο από τους εκπαιδευτικούς φορείς όσο και από την οικογένεια. Ένα σημαντικό ρόλο επίσης μπορούν και οφείλουν να παίξουν τα ΜΜΕ, εφόσον έχουνε μεγάλη δυνατότητα πρόσβασης στο κοινό και κατά συνέπεια διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.  Αλλά δεν μπορώ δυστυχώς να περιμένω τίποτε  από τους κκ «εισαγγελείς» των 8  να σκεφτούν τα παιδιά της Ελλάδος. Όλο και περισσότερο αναδεικνύεται στις μέρες μας η σημασία της παιδείας. Η παιδεία γίνεται ένα πεδίο έντονων συγκρούσεων προσδοκιών, αντιπαραθέσεων, μεταρρυθμίσεων και αντιμεταρρυθμίσεων. Διαρκώς πυκνώνουν οι αναφορές στην «κρίση της παιδείας». Η Ελλάδα μπορεί να έζησε πολέμους ,συγκρούσεις ,δυστυχία, εθνική ντροπή ,φτώχια ,όμως δάσκαλε μου μπορεί σένα πράγμα να ελπίζει στα νιάτα της και για να σταθούν αυτά όρθια και να πάρουν αξία την συνέχεια του Γένους ,ένα πράγμα νομίζω χρειάζονται  κι’ αυτό πέρα και πάνω απ’ όλα τας χαρίσματα και ελαττώματα είναι :ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.-

Σε φιλώ με όλο τον σεβασμό και την αγάπη μου

Ο μαθητής σου

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

 ΥΓ: Δάσκαλε μου  έγραψα αυτά που καιρό ήθελα να σου εξομολογηθώ  γιατί  όπως είπε ο  μέγας Καζαντζάκης: «Η λευτεριά δεν έχει σκοπό. Μήτε βρίσκεται στη γης ετούτη - στη γης ετούτη βρίσκεται μονάχα ο αγώνας για τη λευτεριά. Αγωνιζόμαστε για τα άφταστα, και γι' αυτό ο άνθρωπος έπαψε να είναι ζώο.»